بررسی تأثیر آموزش ورزش های هوازی بر میزان خستگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: خستگی از علایم شایع بیماری ام.اس است و اگرچه ورزش برای بیماران مبتلا به ام.اس توصیه شده است، اما تأثیر انواع ورزش ها روی میزان شدت خستگی بررسی نشده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر ورزش هوازی بر میزان شدت خستگی در بیماران مبتلا به ام.اس طراحی گردیده است. روش: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی در بیماران مبتلا به ام.اس در سال 1386 صورت انجام شده است. نمونه پژوهش 80 نفر از بیماران مبتلا به ام.اس مراجعه کننده به انجمن ام.اس در شهر تهران بودند که نمره میزان شدت ناتوانی (edss) آن ها بین 5/5-0 بوده، به روش نمونه گیری آسان به طور تصادفی به دو گروه (آزمون و کنترل) تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای شامل 2 بخش بود که بخش اول شامل مشخصات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به بیماری و بخش دوم شامل مقیاس اندازه گیری خستگی (fss) بود. fss ابزاری روا و پایا (84/0=r) که در ایران در پژوهش های قبلی استفاده شده است، ورزش ها به مدت 6 هفته (18 جلسه) انجام شد در پایان جلسه هیجدم میزان شدت خستگی با مقیاس fss سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.11.5 و با استفاده از تست های پارامتریک نظیر تی زوج، تی مستقل و کای دو تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: آزمون تی زوج نشان داد بین دو گروه از نظر شدت خستگی بعد از مطالعه اختلاف معنادار وجود دارد (001/0p<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش مبتنی بر این است که ورزش از نوع هوازی در کاهش شدت خستگی بیماران مبتلا به ام.اس تأثیرگذار است، احتمالاً ورزش های هوازی با افزایش انرژی در کاهش خستگی مؤثرترند